Reisverslag

Lieve familie en vrienden,

Het is al weer even geleden dat we in de gelegenheid waren om een berichtje te posten. We zullen beginnen met te vertellen dat het super goed met ons gaat. Op het moment dat we dit schrijven zijn we net van de boot afgestapt van ons tropische eiland Caye Caulker en zijn we op de bus aan het wachten die ons naar Guatemala City gaat brengen. Van daar gaan we dan meteen door naar Antigua. Hier onder een stukje van de belevenissen van de afgelopen dagen.

Tikal

Vanuit Flores hebben we de early morning tour naar Tikal gedaan. Dit was zeer de moeite waard. Omdat we vroeg in het park waren was het nog rustig en temperatuurtechnisch goed te doen. We hebben volop apen gezien en een enorme hoeveelheid aan kleurrijke vogels. Daarnaast hebben we alle twee een naranja vast gehouden wat vogelspin is in het Spaans. (Zie de foto’s)

De Maya tempels waren indrukwekkend. Ze liggen allemaal veel verder uit elkaar dan in Palenque waar we eerder waren. Het is echt een soort stad in een oerwoud geweest. We hadden een hele leuke en enthousiaste gids die ons allerlei feitjes bijbracht over de Maya cultuur. Vanaf de hoogste tempel (74 meter) hadden we een prachtig uitzicht over de gehele omgeving. We hebben er enorm van genoten.

Flores

Onze tweede en meteen laatste avond in Flores was gelukkig iets minder warm dan de avond ervoor. Ongelofelijk om te voelen dat het gewoon bijna niet afkoelt ’s avonds. We hebben heerlijk gezwommen in het meer wat in vergelijking met de rio die we uit Pojom kennen bijna lauw warm is. Verder hadden we in de bus van Palenque naar Flores kennis gemaakt met een Amerikaan en twee Engelse jongens waar we tijdens het eten mee op zijn getrokken. En die de volgende dag met ons mee gingen richting Belize.

Belize

Na andere halve dag Flores wat het tijd technisch noodzakelijk dat we door zouden reizen naar Belize. Dit was een soort cultuurshock na het ingetogen Guatemala wat we gewend zijn. Meteen na het uitstappen maakten we kennis met de mannen van de Cariben. Gelukkig volgden de Amerikaan en de Engelse dezelfde route het hielp dat om dat alles een beetje op afstand te houden. Vanuit Belize city namen we de boot naar het eiland Caye Caulker. Het gaf een enorm vakantie gevoel om achter op de boot te zitten met de wind in ons haar en de zoute spettertjes om ons heen. In Caye Caulker is de eerste tekst die je hoort welkom in Paradise. Daarnaast staat er op de pier Go Slow. En ‘goining slow’ is ook het enige wat je kunt doen want het is zo ontzettend warm. We besloten dus meteen maar om na als ons gaan Placencia te laten voor wat het was. We vonden een goedkoop huisje aan het strand om te logeren. Lorains guest house inclusief kakkerlak en krab maar het uitzicht maakte werkelijk alles goed. Loraine en haar man waren lieve eilandbewoners die het enorm gezellig vonden om ons de Nederlandse meiden en onze Engelstalige jongens, want ja ze hoorden inmiddels een beetje bij ons, als gasten te hebben. De eerste dag in Belize hebben we heerlijk NIETS gedaan en dat was nog best moeilijk na al die drukke eerdere dagen. De tweede dag zijn we heerlijk samen op een zeilboot snorkeltripje geweest met Big Steve.. De grootste neger die je ooit hebt gezien:D Maar wauw de onderwater wereld was verassend mooi. We zagen een zeekoe wat echt een heel groot beest is van dichtbij. Daarnaast zwommen we met haaien zagen we een schildpad, grote rog en Dorey uit finding Nemo en heel veel andere prachtig gekleurde vissen. Ondanks veel zonnebrand crème en een shirt na een poosje hebben we bijzonder rode lichaamsdelen over gehouden aan onze trip. Maar we gaan er vanuit dat het allemaal mooi bruin kleurt voordat we op schiphol aankomen.

Antigua

Na de ongeveer 15 durende reis naar Antigua hopen we daar morgen vroeg (21 juni ) aan te komen. We willen graag het meer van Atiklan bezoeken en een vulkaan. En dan is het bijna tijd om weer naar huis te komen. Kunnen we heerlijk weer de hele tijd Nederlands spreken, het wc papier gewoon doorspoelen en al onze avonturen en verhalen in real live vertellen. Voor nu is dit waarschijnlijk ons laatste verhaal vanuit het buitenland. We zullen zeker laten weten wanneer we goed in Nederland zijn aangekomen.

Voor nu wensen we iedereen het aller beste. We vonden het super om met zo veel belangstelling gevolgd te worden! Iedereen heel erg bedankt voor de lieve, grappige en bemoedigende berichtjes.

Heel veel liefs de meisjes.

WE GAAN

Lieve Familie en Vrienden,

EN GAAN HE! Iets wat we geleerd hebben van onze belgische vrienden. En dat is precies wat we op dit moment doen. Ongeloofelijk wat we in de 4 dagen dat we weg zijn uit Pojom al hebben gedaan. San Cristobal was werkelijk een feest. In het Youth Hostel maakten we voor het eerst kennis met echte backpackers zoals we ze spottend noemen.. Nou dat zijn wij niet maar we hebben wel enorme gelachen. De Canyon die we bezochten was waanzinnig. We hebben onder andere krokocillen, apen en veel vogels gezien. ´s Avonds hebben we een stapje gemaakt met kwee Amsterdammers, de eerste Nederlanders sinds weken.

Palenque

Na San Cristobal kwam Palenque. We bezochten na aankomst de Maya ruines. Erg mooi om te zien en onze nieuwsgierigheid naar Tikal is gewekt. Het zorgt voor de nodige fantasie wanneer je midden in het oerwoud opeens zulke grote tempels ziet staan. We sliepen midden in de jungle. We hadden een eigen huisje wat een beetje leek op een grote klamboe. Overal gaas, gelukkig, geen ramen en een rieten dak. De tweede dag zijn we op een heerlijk toeristisch tripje geweest naar een aantal watervallen. Heerlijk gezwommen en opnieuw vrienden gemaakt met andere backpackers. Jammer dat we daarna ook kennis maakten met een tropische hoosbui en de ruitenwissers van het busje niet werkten... Maar we zijn er nog;)

Flores

Vanochtend zijn we teruggekeerd naar Guatemala. Dat gaf toch een goed en vertouwd gevoel. De douane was weer een waar genoegen. De mexicanen wilden graag wat geld vangen maar toen we simpel weg zeiden dat de andere man bij de vorige grens oversteek had gezegt dat het niet hoefden hoefde het ook niet. En bij de Guatemalteekse douane was Ann bijna klaar toen we er achter kwamen dat ze het verkeerde paspoort bij had namelijk die van Hil, ook dat had voor geen enkel probleem gezorgt tijdens het controleren.

Morgen doen we de vroege dag trip naar Tikal (vertrek 4.30) want dan is er de meeste kans op het spotten van dieren. De dag daarna al weer door naar Belize want WE GAAN!

Veel liefs

De meisjes.

Mexico, San Cristobal

We zijn er!

Een pick-up, 5 busjes, een tuk-tuk, twee taxi´s later waren we er dan eindelijk. Ons vertrek zullen we niet snel vergeten. Twee wekkers en geen die het deed, de bus die niet kwam en toch op de plaats van bestemming. De mexicanen zijn zeer vriendelijk vooral de mannen tot nu toe. We gaan zo lekker opzoek naar een restaurantje en morgen de canjon bezoeken zoals gepland.

Het gaat hier helemaal goed komen:)

Liefs Ann en Hil

Onze laatste dag in Pojom

Wat is de tijd snel gegaan. Vandaag is al weer onze laatste volledige dag in Pojom. De laatste keer naar de rio, de laatste keer pojomse muggen, honden en ander ongedierte, de laatste keer wakker worden van de anuncios (het omroep systeem start rond half 6) We hebben er enorm van genoten en het had nog wel iets langer mogen duren. Wat hebben we hier veel bij kunnen leren!

Aan de andere kant hebben we ook heel veel zin in de laatste twee weken reizen. We vertrekken vrijdag midden in de nacht vanuit Yalanhuitz. (de laatste keer met zware tas de berg over)

Ons reisplan is als volgt: We reizen eerst naar San Christobal in Mexico. Van daaruit zullen we ook Palenque aan doen een andere stad iets hoger in Mexico. Vanuit beide steden zullen we een hele dag een uitstapje maken naar een bezienswaardigheid. In San Chrisobal zal dat een grote kloof zijn en in Palenque de Maya tempels en watervallen. Na deze twee steden reizen we terug naar Guatemala naar Flores. Dat is een schiereiland vlak bij Tikal. Tikal zijn de grootste en best bewaarde Maya tempels van Guatemala. Deze zullen we ook zeker gaan bekijken. Daarna doen we opnieuw een ander land aan namelijk Belize. Hier zullen we iets meer vakantie gaan vieren. We hopen te gaan snorkelen bij Caye Caulker en zonnen op het strand van Palencia. Onze laatste reis bestemming is Antigua. Deze stad ligt vlak bij Guatemala city en is de ideale locatie om onze laatste dagen in Guatemala door te brengen. We kunnen op 25 juni vanuit Antigua rechtstreeks naar het vliegveld.

Tijdens de reis hopen we jullie natuurlijk op de hoogte te houden van onze belevenissen.

Nu voor de laatste keer de hartelijke groeten en Adios uit Pojom

Ann en Hil

Bevalling, verjaardag en paardrijden. (wat een leven)

Beste Familie en Vrienden,

We schrijven jullie vandaag voor de tweede keer het eerste verhaal is op wonderlijke wijze verdwenen.. Maar dat is niet erg want anders hadden jullie morgen pas van onze vierde bevalling gehoord.

Wat lief dat iedereen zo bezorgd is over onze toestand. Het gaat hier prima. Het enige wat we van het slechte weer hebben gemerkt is een hele dag onophoudelijk en heel veel regen. Na regen kwam heel veel zonneschijn het is hier al drie dagen enorm heet. Toen we vanochtend rond 9 uur op de thermometer keken gaf deze in de schaduw al 31C?. Gelukkig zijn we inmiddels experts geworden in zweten dus dat doen we dan maar volop. De kinderen hebben er iets handigs op gevonden, aangezien hier volop water is, ze spelen de hele dag in de wasbak naast de clinica. (Zie foto)

We wilden net gaan eten toen de telefoon ging. Katarina een zwangere die vorige week al had moeten bevallen had weeën. In het huisje aangekomen bleek dat ze al goed op weg was. Binnen een uur na onze aankomst was ze op handen en knieën bevallen van een gezonde zoon. Wat erg leuk was want er waren al 3 dochters. Deze keer was het de beurt aan Hilde om het kind op te vangen. En meer was het ook niet want het zicht werd ernstig belemmerd door haar rok. Opeens als bij een verassing was het jongetje daar. Opnieuw een hele leuke ervaring.

Ons weekje Yalanhuitz is om gevlogen... Gisteren hebben we nog uitgebreid Hilde's verjaardag gevierd, wat echt een feestje was, met een geslachte kip en een echte grote taart gemaakt door onze Guatemateekse vrienden hier! Morgen vertrekken we alweer naar Pojom. We hebben het hier enorm naar ons zin gehad in het kleine Maya dorpje. Omdat in de omliggende dorpen veel latino mensen wonen hebben we ook kennis kunnen maken met deze bevolkingsgroep. Over het algemeen kleden ze zich westers en beschikken ze over iets meer geld. Ook spreken ze uitsluitend Spaans wat de communicatie makkelijker maakt.

Paard rijden

Afgelopen zondag zijn we met een latino jongen uit de omgeving gaan paard rijden. Dat Ann deze vaardigheid beheerst is bij de meesten misschien wel bekend maar zelfs Hilde kon het sta-zit-sta-zit . Het was een toch van ongeveer 2 uur waarin we zelfs in Mexico geweest zijn. Zo dicht zitten we hier bij de grens. Een hek en we stonden in Mexico geen enkel probleem. Het enige wat liet zien dat het een grens was waren een paar witte paaltjes. Een ideale smokkel route.....?

Het volgende bericht komt weer uit Pojom. Ongelofelijk dat we daar nog een week zijn en dan op reis gaan.

Voor nu hartelijke groeten en veel liefs,

Yalanhuitz

Lieve Familie en vrienden,

Door de enorme drukte van de afgelopen dagen was er steeds geen tijd om te schrijven. Maar vandaag regent het en houden we tijd over om jullie op de hoogte te brengen van onze avonturen.

Bevalling nummer 2

Op onze laatste dag in Pojom werden we geroepen want Paulina ging bevallen. Het was afgesproken dat ze ons dan zouden komen halen want zij had geen plaatselijke comadrona om de bevalling te begeleiden. Ze was de vorige dag nog op controle geweest en toen rommelde ze al een beetje. We vertrokken snel en ter plaatse bleek dat de baby al 1.5uur geleden was geboren. Geen idee waarom ze ons nog waren komen halen maar er was communicatief toch iets niet helemaal goed gegaan. Na vastgesteld te hebben dat moeder en kind nummer 9 het goed maakten vertrokken we slippend door de modder en een beetje sip terug naar de clinica.

Yalanhuitz

Afgelopen woensdag zijn we zoals afgesproken was samen Yalanhuitz vertrokken. Omdat de weg daar naar toe erg mooi is besloten we het hele stuk te wandelen. De grote rugzakken gingen mee en we voelden ons net echte backpackers. Na de berg overgestoken te zijn hebben we kort uitgerust in Ixquisis. Daarna zijn we in 2 uur naar Yalanhuitz gestapt. Als we niet hadden willen lopen had dat zeer niet gehoeven. Er passeerden verschillende auto's en er kwam er zelfs speciaal een achter ons aan gereden. Maar omdat we ons hadden voorgenomen om te lopen hebben we dat ook volgehouden. Het was een mooie route en behalve dat we het laatste stukje regen hadden was het erg leuk. In Yalanhuitz werden we door de Belgische Astrid (apotheker) en Mieke (verloskundige) hartelijk ontvangen. Mieke zou de volgende nacht vertrekken naar Mexico en daarom zijn wij nu hier.

Jullie moeten weten dat ze hier in Yalanhuitz al maanden een patiënte en haar gezin in de patiënten kamer hebben. Dit is een vrouw Isabella met epilepsie. Tijdens een aanval is zij met haar 2 maanden oude zoontje in het houtvuur gevallen. Het jongetje is inmiddels hersteld. Aan een voetje heeft hij geen teentjes meer en op zijn buikje is veel littekenweefsel. Zijn moeder was er slechter aan toe. Haar gehele rechter arm was op sommige plekken tot op het bot verbrand. De familie was in eerste instantie met haar naar het ziekenhuis in Huehuetenango (Huehue) gegaan. Maar na een tijdje wilde ze daar niet meer blijven en vertrokken ze naar huis. Ze kwamen eigenlijk alleen voor de zorg voor de baby naar de clinica en niet voor moeder. Door wat druk van de familie zijn ze toch beiden in de clinica onder behandeling gegaan. Vanaf januari verblijven ze nu al in Yalanhuitz en langzaam is alles aan het genezen. De wonden verpakken ze met honing om de genezing te bevorderen.

Meteen na de lunch konden we starten met consulten. Meteen tijdens het eerste consult kreeg Isabella een aanval. Dat was even stressen. Het was akelig om te zien en het duurt lang voordat ze daarna weer gekalmeerd is. Gelukkig heeft ze met de medicatie die ze nu heeft weinig aanvallen.

Emergencia

Verder met de consulten: Het derde consult was een man die kwam in verband met een hernia. De hernia bevond zich in zijn buikvlies waardoor een stuk darm in zijn lies was uitgezakt. Hij had hier veel pijn aan en bovendien is het ook nog erg gevaarlijk omdat de kans bestaat dat het uitgezakte stuk darm bekneld raakt. Er werd meteen besloten om met hem naar HueHue te vertrekken.

Astrid vertrok samen met Hilde de patiënt en twee van zijn oudere kinderen naar het ziekenhuis. Deze reis duurt 4.5-5 uur. Het eerste deel van de reis voert door de bergen en is onverharde modder of te verharde losse stenen. Vanaf het moment dat ze het asfalt hadden bereikt, en het donker was, begonnen er op het dashboard afwisselend lampjes te branden. Een daarvan was die van de accu. Op 45 minuten van Huehue werden de koplampen steeds minder en moest er gestopt worden. Gelukkig waren Wouter en Miet uit Pojom ook net in Huehue en konden ze iedereen ophalen en bij het ziekenhuis afzetten. In het nationale hospital was het om 12 uur 's nachts nog razend druk op de spoedeisende hulp. En het ging er net even allemaal iets anders dan we gewend zijn. Er was maar liefst 1 hele dokter aanwezig. Gelukkig was er een bekende verpleger en kreeg de patiënt snel een bedje. Na ongeveer een uur wachten kwam de dokter even kijken. Wel geteld keek ze (het was een vrouw) 5 minuten. Ze duwde alles weer terug omhoog vond het niet emergent genoeg en dat was het. Meneer mocht de volgende ochtend terug komen voor een consult. De volgende dag werd er besloten dat hij 4 juni geopereerd zou worden in de tussen tijd moest hij zijn eigen plan maar trekken.

Na een nachtje in het hotel zijn Astrid en Hilde de hele dag bezig geweest met het regelen van de reparatie van de auto. Gelukkig dankzij Good Year Guatemala waren ze donderdag aan het eind van de avond terug in Yalanhuitz.

Bevalling nummer 3

Terwijl Astrid en Hilde in Huehue waren ging het leven in Yalanhuitz gewoon door. 'S Ochtends waren er consulten en 's middags een kraamvisite. Ook werden er voorbereidingen getroffen voor een volgende les aan de comadronas. Aan het einde van de middag werd de verpleegster van de clinica Maria opeens weg geroepen want er was een vrouw met weeën. Zij zou eerst gaan kijken en als het serieus was zouden Annelies en Mieke er ook naar toe gaan. Het was haar tiende zwangerschap dus er was goede hoop. Nog geen 10 minuten later werden ze door een zoon van de vrouw opgehaald. Snel werden alle spullen bij elkaar gezocht want een gemiste bevalling was voorlopig even genoeg. Op haar hurken is mevrouw mooi en rustig bevallen van een dochtertje wat door Annelies is opgevangen. Met veel toeschouwers en support van de familie was het een gezellige bevalling. Het was nog even spannend omdat de placenta niet helemaal compleet was maar ook dat is goed gekomen. Als cadeautje kregen ze een grote zak bananen.

Zo dit is het even voorlopig. Zoals jullie lezen hoeven we ons nog steeds niet te vervelen. Omdat er in Yalanhuitz veel minder elektriciteit is als in Pojom weten we niet wanneer we weer kunnen schrijven. Wel genieten we iedere avond van ons diner bij kaarslicht.

Hartelijke groeten en veel liefs

Ann en Hil

Correr en Amor = Lopen in Liefde

Hey allemaal!

't Is alweer een paar dagen stil vanaf onze kant, maar dat kwam omdat we een drukke, maar heerlijke week achter de rug hebben. Vooral gister was een leuke dag. Maar ik zal bij het begin beginnen..

Maandag en dinsdag hebben we consulten gedaan. Maandag zijn de consulten in principe alleen voor moeder en kind, maar er kwamen (natuurlijk) ook wat verdwaalden mannelijke patiënten langs. Het was zo druk dat we aan het einde van de dag zelfs met twee spreekkamers hebben moeten werken. Hilde en ik waren lekker efficiënt en op z'n Nederlands bezig, gemiddeld 6 minuten per patiënt. Ik geloof dat dit een record is hier, want ze werken hier normaliter niet zo vlot:P

We zijn die avond vroeg ons bedje in gedoken, en diep in slaap gevallen ondanks het ongelofelijke lawaai van een tropische regenbui op onze golfplatendak. We moesten de volgende dag namelijk om 5.00 op, omdat we naar Yalanhuitz gingen voor de capicitation voor de vroedvrouwen daar. We hebben Isabella om 5.30 bij haar huis opgehaald en zijn de wandeling begonnen. Omdat het de nacht daarvoor zo had geregend was er mucho loddo. (veel modder) In Ixquisis aangekomen had Isabella een familielid opgetrommeld om ons het laatste stuk met de auto naar Yalanhuitz te brengen. (ze vertelde de anderen mensen dat wij anders te moe zouden worden, maar stiekem was het geloof ik andersom! ) We kwamen om 8 uur aan in Yalanhuitz en hebben samen met Mieke (vrijwilliger en verloskundige uit Belgie) de capicitation over ‘zwangerschapsklachten' aan de comadronas gegeven. Er waren er nog veel meer dan bij de capicitation in Pojom. We hebben DVD's van de opleiding laten zien over de horizontale en de verticale baring. Ze vonden het reuze interessant. Nadien zijn we met z'n allen gaan lunchen in een huisje in het dorp. Na een lange terugwandeling, met zeer moeie benen, kwamen we aan het einde van de dag voldaan thuis.

Vrijdag

Vivir en amor is een project afkomstig uit België. Daar bevinden zich ook voornamelijk de meeste financiële sponsoren. En ieder jaar wordt daar een sponsorloop georganiseerd om geld op te halen voor het project. Om symbolisch een beetje dankbaarheid te tonen, organiseren wij hier ook een soort sponsorloop. 'Correr en Amor' Hilde heeft er samen met Miet een mooi spandoek voor geschilderd. Hilde behoorde tot de organisatie, die een beetje chaotisch, maar vlekkeloos verliep en Ann zou de 7 kilometer gaan rennen.
Al vroeg in de ochtend begonnen op vrijdag de inschrijvingen, (donderdag was er een bericht via het omroepsysteem ten gehore gebracht). Het liep storm, overal werden nummertjes en stickers uitgedeeld. Om ongeveer tien uur ging iedereen, na het doorknippen van het lint en het afsteken van vuurwerk, als een dolle van start. Het was bloedheet, maar gelukkig zou je aan het einde van de rit een zakje water krijgen. De route was simpel, 3.5 km tot aan de brug en weer terug.. Het was relatief best plat, dus dat was fijn. Maar het was wel warm zeg.. of je nu bij de finish zat of had gerend. Hil en ik hadden het allebei bloedheet! Groot en klein deden mee, sommigen op hun slippertjes, anderen op hun kaplaarzen. En een paar fanatiekelingen renden zelfs 14 km! Het was echt een groot succes.

Maar de pret hield niet op, want na even uitgerust te hebben begon 's middags het afscheid van Tupac. Tupac heeft veel gedaan en betekend voor de school en heeft een jaar in Pojom gewoond. Daarom kreeg hij van de directeur van de school een groot afscheid. Met muziek, het volkslied, veel toespraken en als bonus gingen we met de hele school en alle vrijwilligers traditioneel eten. Ik ben even de naam van het gerecht kwijt, maar ik zal maar zeggen.. 't was bijzonder;)

Daarna hebben de jongens van de school ons nog meegenomen naar de grotten van Pojom. Het was zo bijzonder en mooi. Ergens helemaal verscholen tussen het woud, kwam de rivier tussen de rotsen vandaan, in een hele diepe klif. Je moet het maar op de foto's bekijken. Het was echt supervet.. het was wel een beetje stijl en glibberig, maar gelukkig werden we goed geholpen. We hebben nog vleermuizen in een grot gezien en allemaal mooie bloemen en planten. 't Was echt een toffe afsluiting van de dag.

Vandaag gaan we weer hard aan de slag met de patiënten, want er zitten er een hoop buiten op ons te wachten...hopelijk is bij jullie ook alles goed? Tot gauw!

Liefs!

De drie weken grens gepasseerd!

Lieve Allemaal

Hier een korte up-date uit Guatemala. We vinden het nog steeds ontzettend leuk om al de berichtjes uit Nederland te ontvangen. Wat wordt er met ons meegeleefd heel bijzonder!

We zijn over de 3 weken grens en dat betekend dat we hier in Pojom ongeveer op de helft van ons verblijf zijn aangekomen. Aan het eind van onze periode hier rond 28 mei zal Hilde nog voor +/-6 dagen naar de andere clinica in Yalanhuitz vertrekken. Op dat moment is er daar geen verloskundige aanwezig en zij zal die taak op zich nemen. We hebben er eerlijk om geloot;)

Consulta externa

Afgelopen vrijdag hadden we consultas externa, consulten in een ander dorp Yalanbolop op 20 minuten rijden van Pojom. Ongeloofelijk in 20 minuten was het landschap bergachtig plat en vervolgens weer bergachtig. Ook spraken ze er een andere Maya taal namelijk Chuj (je zegt: tsjuch). Het klinkt precies zoals het Kanjobal maar het lijkt er volgens Carlos de promotor die met ons mee was helemaal niet op. De consulten verliepen net zoals het normaal gesproken in Pojom gaat veel dezelfde problematiek. Het verschil was dat we veel soorten medicatie mee moesten nemen wat voor een soort volksverhuizing zorgde en dat de ruimte waar we zaten veel minder geschikt was dan in de echte clinica. Er was nauwelijks privacy omdat we de deur niet dicht konden doen want dan konden we geen hand voor ogen meer zien in het niet verlichte hokje.

Fijne bijkomstigheid was dat we alle twee een slechte dag hadden door een diarrea/overgeef virusje. Gelukkig hebben we hier een eigen apotheek en zijn we nu weer en eind hersteld. Waarschijnlijk lag het aan het water wat we zelf moeten filteren. De filters waren al meer dan twee jaar niet vervangen en dat is eigenlijk de uiterlijke levensduur. Nu ze zijn vervangen hopen we na de medicatie stop weer gewoon gezond te zijn.

Muizen

Na de kakkerlakken, vlooien, spinnen en zeer veel muggen zijn we qua ongedierte in een hele nieuwe fase beland we hebben muizen. En dat zijn niet van die lieve, leuke schattige kleine muisjes zoals in Nederland nee... ze zijn zeker twee keer zo groot. Je kunt het misschien beter vergelijken met een kleine rat. En hun favoriete plaats bij uitstek is de slaapkamer van de vrijwilligers. Die van ons en Tupac dus. En wat doen ze het allerliefst ze klimmen overal op. Ook op onze klamboe en dan het liefste aan de kant waar je met je hoofd ligt. Hoe weten ze dat toch? Wat er gebeurt is dat het een hele poos goed gaat omhoog, maar dan wordt de klamboe stijl en gaat het mis. Ze storten werkelijk waar naar beneden en landen dan dus ook (het allerliefst) op je hoofd. Of in ons geval op het stalen randje van het bed POK.Wij kunnen er nog om lachen maar Tupac ligt echt in de verkeerde zone. We horen hem 's nachts geregeld op de muizen mopperen. Er staan nu overal eierdoosjes met gif...

Zo dat was het weer even voor nu. We hebben een drukke week voor de boeg. Woensdag gaan we voor de vroedvrouwen capatitacion naar Yalanhuitz en vrijdag wordt in Belgie een sponsor loop gehouden voor Vivir en Amor. Dat gaan we hier symbolisch na doen met leerlingen van de school. Die kunnen een afstand van 3 km twee keer afleggen. Wij zijn van de support..

Muchos beses!