Lieve Familie en vrienden,

Door de enorme drukte van de afgelopen dagen was er steeds geen tijd om te schrijven. Maar vandaag regent het en houden we tijd over om jullie op de hoogte te brengen van onze avonturen.

Bevalling nummer 2

Op onze laatste dag in Pojom werden we geroepen want Paulina ging bevallen. Het was afgesproken dat ze ons dan zouden komen halen want zij had geen plaatselijke comadrona om de bevalling te begeleiden. Ze was de vorige dag nog op controle geweest en toen rommelde ze al een beetje. We vertrokken snel en ter plaatse bleek dat de baby al 1.5uur geleden was geboren. Geen idee waarom ze ons nog waren komen halen maar er was communicatief toch iets niet helemaal goed gegaan. Na vastgesteld te hebben dat moeder en kind nummer 9 het goed maakten vertrokken we slippend door de modder en een beetje sip terug naar de clinica.

Yalanhuitz

Afgelopen woensdag zijn we zoals afgesproken was samen Yalanhuitz vertrokken. Omdat de weg daar naar toe erg mooi is besloten we het hele stuk te wandelen. De grote rugzakken gingen mee en we voelden ons net echte backpackers. Na de berg overgestoken te zijn hebben we kort uitgerust in Ixquisis. Daarna zijn we in 2 uur naar Yalanhuitz gestapt. Als we niet hadden willen lopen had dat zeer niet gehoeven. Er passeerden verschillende auto's en er kwam er zelfs speciaal een achter ons aan gereden. Maar omdat we ons hadden voorgenomen om te lopen hebben we dat ook volgehouden. Het was een mooie route en behalve dat we het laatste stukje regen hadden was het erg leuk. In Yalanhuitz werden we door de Belgische Astrid (apotheker) en Mieke (verloskundige) hartelijk ontvangen. Mieke zou de volgende nacht vertrekken naar Mexico en daarom zijn wij nu hier.

Jullie moeten weten dat ze hier in Yalanhuitz al maanden een patiënte en haar gezin in de patiënten kamer hebben. Dit is een vrouw Isabella met epilepsie. Tijdens een aanval is zij met haar 2 maanden oude zoontje in het houtvuur gevallen. Het jongetje is inmiddels hersteld. Aan een voetje heeft hij geen teentjes meer en op zijn buikje is veel littekenweefsel. Zijn moeder was er slechter aan toe. Haar gehele rechter arm was op sommige plekken tot op het bot verbrand. De familie was in eerste instantie met haar naar het ziekenhuis in Huehuetenango (Huehue) gegaan. Maar na een tijdje wilde ze daar niet meer blijven en vertrokken ze naar huis. Ze kwamen eigenlijk alleen voor de zorg voor de baby naar de clinica en niet voor moeder. Door wat druk van de familie zijn ze toch beiden in de clinica onder behandeling gegaan. Vanaf januari verblijven ze nu al in Yalanhuitz en langzaam is alles aan het genezen. De wonden verpakken ze met honing om de genezing te bevorderen.

Meteen na de lunch konden we starten met consulten. Meteen tijdens het eerste consult kreeg Isabella een aanval. Dat was even stressen. Het was akelig om te zien en het duurt lang voordat ze daarna weer gekalmeerd is. Gelukkig heeft ze met de medicatie die ze nu heeft weinig aanvallen.

Emergencia

Verder met de consulten: Het derde consult was een man die kwam in verband met een hernia. De hernia bevond zich in zijn buikvlies waardoor een stuk darm in zijn lies was uitgezakt. Hij had hier veel pijn aan en bovendien is het ook nog erg gevaarlijk omdat de kans bestaat dat het uitgezakte stuk darm bekneld raakt. Er werd meteen besloten om met hem naar HueHue te vertrekken.

Astrid vertrok samen met Hilde de patiënt en twee van zijn oudere kinderen naar het ziekenhuis. Deze reis duurt 4.5-5 uur. Het eerste deel van de reis voert door de bergen en is onverharde modder of te verharde losse stenen. Vanaf het moment dat ze het asfalt hadden bereikt, en het donker was, begonnen er op het dashboard afwisselend lampjes te branden. Een daarvan was die van de accu. Op 45 minuten van Huehue werden de koplampen steeds minder en moest er gestopt worden. Gelukkig waren Wouter en Miet uit Pojom ook net in Huehue en konden ze iedereen ophalen en bij het ziekenhuis afzetten. In het nationale hospital was het om 12 uur 's nachts nog razend druk op de spoedeisende hulp. En het ging er net even allemaal iets anders dan we gewend zijn. Er was maar liefst 1 hele dokter aanwezig. Gelukkig was er een bekende verpleger en kreeg de patiënt snel een bedje. Na ongeveer een uur wachten kwam de dokter even kijken. Wel geteld keek ze (het was een vrouw) 5 minuten. Ze duwde alles weer terug omhoog vond het niet emergent genoeg en dat was het. Meneer mocht de volgende ochtend terug komen voor een consult. De volgende dag werd er besloten dat hij 4 juni geopereerd zou worden in de tussen tijd moest hij zijn eigen plan maar trekken.

Na een nachtje in het hotel zijn Astrid en Hilde de hele dag bezig geweest met het regelen van de reparatie van de auto. Gelukkig dankzij Good Year Guatemala waren ze donderdag aan het eind van de avond terug in Yalanhuitz.

Bevalling nummer 3

Terwijl Astrid en Hilde in Huehue waren ging het leven in Yalanhuitz gewoon door. 'S Ochtends waren er consulten en 's middags een kraamvisite. Ook werden er voorbereidingen getroffen voor een volgende les aan de comadronas. Aan het einde van de middag werd de verpleegster van de clinica Maria opeens weg geroepen want er was een vrouw met weeën. Zij zou eerst gaan kijken en als het serieus was zouden Annelies en Mieke er ook naar toe gaan. Het was haar tiende zwangerschap dus er was goede hoop. Nog geen 10 minuten later werden ze door een zoon van de vrouw opgehaald. Snel werden alle spullen bij elkaar gezocht want een gemiste bevalling was voorlopig even genoeg. Op haar hurken is mevrouw mooi en rustig bevallen van een dochtertje wat door Annelies is opgevangen. Met veel toeschouwers en support van de familie was het een gezellige bevalling. Het was nog even spannend omdat de placenta niet helemaal compleet was maar ook dat is goed gekomen. Als cadeautje kregen ze een grote zak bananen.

Zo dit is het even voorlopig. Zoals jullie lezen hoeven we ons nog steeds niet te vervelen. Omdat er in Yalanhuitz veel minder elektriciteit is als in Pojom weten we niet wanneer we weer kunnen schrijven. Wel genieten we iedere avond van ons diner bij kaarslicht.

Hartelijke groeten en veel liefs

Ann en Hil