Beste Familie en vrienden,

Jullie zullen allemaal wel gemerkt hebben dat de frequentie van onze berichten iets afneemt. De tijd gaat hier ook zo ongelofelijk snel. Voor we het weten is er al weer een dag voorbij. Het nadeel van zo weinig schrijven is dat er in de tussentijd al weer heel veel gebeurt is.

Zo vertrok Maria, onze patiënte voor bijna een week, voor het weekend naar huis. Haar gezicht hoeft niet meer ingepakt te worden wat voor haar een stuk comfortabeler is. Haar armen worden nu om de twee dagen opnieuw verbonden. Ze komt als een soort prinses naar de clinica, de huid op haar gezicht moet ze nog beschermen en daarom heeft ze een soort sluier om. Het is super om te zien hoe snel haar gezicht geneest en hoe blij ze daar mee is. We hebben inmiddels een hoop lol met elkaar en het is leuk om te zien dat we met intensieve zorg zo veel hebben kunnen bereiken. Wanneer ze nog mooier genezen is zullen we eens kijken of er een foto gemaakt kan worden.

Nieuw patiënt(je)

Zaterdag is volgens Katleen de slechtste dag van de week en we beginnen die mening een beetje met haar te delen. Het is de drukste dag van de week voor de clinica. Op zaterdag aan het eind van de middag toen alle consulten klaar waren kwam er een moeder met haar 1,5 jaar oude dochter. Het meisje bleek 2 weken geleden verbrand te zijn door kokend water. Ze wonen hier in het dorp en voor ons is het onbegrijpelijk dat ze niet meteen naar de clinica gekomen zijn. Het enige opmerkelijke wat er in de week voorafgaand aan het bezoek gebeurde was dat de grootvader om zalf was komen vragen. We denken dat ze uit schaamte, onwetendheid en laag sociale status niet eerder zijn gekomen. Nu kwamen ze omdat het meisje koorts had en moeilijkheden met ademhalen.

Bij het uitpakken zagen we al snel dat het verbrande lichaamsoppervlak heel groot was. Haar hele buikje, borstkastje halve rug beide armpjes en de onderkant van haar gezicht met mondje waren geheel ontveld. Ze was bedenkt met blaadjes in een ondefinieerbare paarse vloeistof gedrenkt. Het zou heel goed kunnen dat dit door een natuurgenezer uit het dorp is gedaan. Het is moeilijk om te zeggen wat het met ons allemaal deed om te zien hoeveel pijn dit kleintje had en al gehad moet hebben. We zijn met alle vitamine L(iefde) die we hebben begonnen met de verzorging. Omdat de moeder zonder man was kon er niet besloten worden of ze mocht blijven het beste wat we konden bereiken was dat ze de volgende dag terug kwamen. Gelukkig had papa de volgende dag besloten dat ze mocht blijven. Nu kunnen we zelf voldoende pijnmedicatie en antibiotica geven. We zijn samen met Katleen inmiddels een soort brandwonden team aan het worden we kunnen bij terugkomst zo in Beverwijk aan de slag.

In het diepe

Afgelopen zondag en ook nog vandaag is het feest in Ixquisis het dorp aan de andere kant van de berg zoals we hier zeggen. Omdat we vonden dat Katleen hier samen met de anderen naar toe moest kunnen zijn wij gisteren samen op de clinica achter gebleven voor eventuele emergencias. Dat voelde in eerste instantie als een behoorlijke verantwoordelijkheid tot we er al snel achter kwamen dat het hele dorp naar Ixquisis was vertrokken. Pojom was werkelijk uitgestorven. Zo hadden we een heerlijk rustige zondag en zijn we zelfs nog even gaan zwemmen in de rio.

Voor vanavond is het plan om opnieuw met een groepje uit de clinica naar Ixquisis te gaan om het feest mee te beleven. Deze keer gaan wij mee. Dan kunnen we met eigen ogen zien hoe het reuzenrad eruit ziet en de marimba muziek voelen.

We zullen morgen even kort verslag doen van de feestelijkheden. Voor nu Adios!